Op het werk heb ik vooral mannelijke collega’s. In de nachtdienst heb ik maar een vrouwelijke collega.
Een vrouw die ooit een buikoperatie heeft ondergaan en daardoor een beetje vreemd figuur heeft gekregen. Ze heeft sinds die operatie last van "afzakkende broeken", met als gevolg een zogenoemde bouwvakkersspleet.
Niet leuk voor haar, maar ach, ze hijst tig keer per uur haar broek op en maakt zich er verder niet druk om.
Tot vorige week in de nachtdienst.
Druk was ze aan het werk, ze bukte, dacht even niet meer aan haar broek en ja hoor, daar kwam haar blote achterwerk voor een gedeelte in beeld.
Een mannelijke collega moest dat net weer zien natuurlijk en gierend van de lach riep hij tegen iedereen: "Ik zag een reetspleet! Ik zag een reetspleet!!!"
Zelf zag ik daar de humor niet van in, een aantal collega’s ook niet, maar er waren er ook enkelen die daar wel de humor van inzagen en vrolijk meelachten. De vrouwelijke collega hield wijselijk haar mond dicht. Als je maar nergens op reageert, waait het het snelst weer over dacht ze. Maar leuk vond ze het niet, daar kwamen we een paar uur later achter.
Vrouwelijke collega was later die nacht bezig om de kliko’s te voorzien van een vuilniszak.
De bewuste collega besloot om haar een handje te helpen en liep op haar af.
Wijzend op een kliko vroeg hij haar: "Mag ik ook een zak?"
Ze keek hem aan, keek eens naar de lege kliko en zei: "Je zou er ook zelf in kunnen gaan zitten……."
En daar zag ik natuurlijk de humor wel van in!