Je brengt je vrouwlief naar het ziekenhuis voor een simpele ingreep aan haar teen, zo’n simpele ingreep dat zelfs huisartsen die soms uitvoeren. Juist…even die nagel die ingegroeid was verwijderen…. simpel toch??
Vorige week dinsdag dus naar het ziekenhuis, uurtje later weer naar huis. Vierentwintig uur moest ze hoog liggen, daarna mocht verband vervangen worden voor een pleister, twee keer per dag schoonspoelen en de eerste paar dagen paracetamol slikken tegen de pijn.
Donderdags maar eens gebeld, pijn werd steeds heviger, wat te doen? Nog maar een andere soort pijnstiller erbij slikken, ibuprofen. Dat werd telefonisch even geregeld, daar hoefden ze teentje niet voor te zien.
Zaterdags nog maar eens gebeld met de spoedeisende hulp. Teen werd paars aan de onderkant, voet werd helemaal dik en rood, en nee hij voelde niet warm aan.
Neem nog maar een paracetamol en probeer te slapen was het antwoord wat wij kregen….
Gisteren nog maar eens gebeld, we mochten langskomen om 14.40 uur.
Arts komt binnen in de behandelkamer, kijkt, loopt de kamer uit, komt paar minuten later weer binnen. Verklaring: Sorry, ik moest even bijkomen van de schrik!
Nu ligt vrouwlief dus in het ziekenhuis, ze werd met spoed opgenomen.
Niet dat dat zo snel ging hoor, ze lag pas om 17.15 op een tweepersoonskamer. Zoveel tijd hadden de artsen nodig om twee foto’s te maken en een morfinespuit toe te dienen.
Nu is het dinsdagmiddag, iets na 15.00 uur. Vrouwlief heeft ondertussen al 4 morfinespuiten gehad, een lading paracetamol en nog een aantal andere pijnstillers. Er heeft vanmorgen een onderzoek plaatsgevonden, echo om te kijken of de bloedtoevoer wel voldoende is. De uitslag is er nog niet, arts moet daar nog voor komen.
Vrouwlief kan nog steeds niet met haar been in bed liggen, dat doet pijn. Been bungelt dus naast het bed. Slapen lukt ook niet, te veel pijn en slapen met je been buitenboord ligt nou ook niet zo prettig.
Verder ligt ze erbij of ze twee flessen jenever achterover heeft geslagen, heeft hoofdpijn en is misselijk.
Je snapt natuurlijk wel dat ik bezorgd ben, druk ben met hen en weer fietsen naar het ziekenhuis, druk ben met mensen te informeren die net zo bezorgd en geschrokken zijn en als klap op de vuurpijl….. krijg ik dus geen vrij van mijn werk en moet vanavond gewoon de nachtdienst in!!
Mochten jullie mij dus al gemist hebben op msn, blog of waar dan ook……… sorry, maar het is even niet anders!
UPDATE UPDATE UPDATE
Vrijdagmiddag ongeveer half 4 is het nu.
Vrouwlief ligt nog steeds in het ziekenhuis. Pijnstilling wordt nu geregeld via een ruggeprik. Daar krijgt ze ook ontstekingsremmende middelen door toegediend.
Het bloedonderzoek van afgelopen dinsdag is mislukt, de opnames waren niet goed genoeg om te zien of er een verstopping of vernauwing zit. Er komt nog een onderzoek waarbij de arts met een slangetje met daaraan een camera, via haar lies naar binnen gaat in de slagader. Daarbij moet vrouwlief haar been heel stil houden, wat ze nu ondanks de pijnstilling nog steeds niet kan.
Haar teen is bezig met een afstervingsproces, zoals het er nu uitziet moet ze in ieder geval al haar nagel missen en moet er dode huid weggehaald worden. Dit kan nu nog niet omdat de bloedtoevoer niet goed is en de kans groot is dat daarna het afstervingsproces verder gaat.
Dus de eerste vereiste is dat de bloedtoevoer weer goed komt (dotteren of een bypass) en daarna kan ze aan haar teen geopereerd worden. Tot aan de operatie is het hopen en bidden dat het afstervingsproces niet verder gaat.
Tot zover het laatste nieuws.
Verder wil ik iedereen die hier op gereageerd heeft, heeeel heeeel hartelijk bedanken.
In een situatie als deze kun je echt alle steun in welke vorm dan ook heel hard gebruiken.
Ook namens vrouwlief: ONTZETTEND BEDANKT!!!!!!!!